Pijn en leed: Wat hebben we het toch goed!

De volgende drie post gaan over wat serieuzere zaken behalve de laatste. Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen om ze te lezen en samen met mij te leren over het leven en God.

Ik heb vaak in mijn leven gedacht waarom overkomt me dit? Waarom nu juist bij mij? En ik weet zeker dat u en jij deze gedachtes zelf ook ervaren hebben.

Sinds ik in Kroatië ben ervaar ik een nieuwe les die ik geleerd heb over pijn en leed. En ik hoop dat door deze post jullie zullen zien hoe goed God voor ons is en hoe makkelijk we het eigenlijk hebben. Ik zeg expres WE omdat ik mijzelf hierbij net zo goed aankijk als een ander.

De mensen van Kroatie leven in een verscheurd land. Niet alleen door de oorlog maar ook door de mensen die zo ontzettend verschillend zijn in geloof, overtuigingen of politieke voorkeur. Ik merk in al de contacten die ik heb dat er een bepaalde vorm van depressie ligt in de harten van de mensen. En dan voornamelijk wat ik zie in de jongeren. Als ik in gesprek ben over gevoelens die de jongeren hebben of wat ze nu ervaren dan proef ik de strijd in hun leven. Maar wat voor hun vooral moeilijk is; is dat ze niet gewend zijn erover te praten. Of zelfs maar erover te denken. En dat terwijl ze bijna allemaal een vervelende thuis situatie hebben of te maken hebben met armoede. Hier boven op zijn er ook nog eens weinig kansen voor hun om hun leven beter te maken.
Ik weet uit eigen ervaring dat een mens het nodig heeft om soms zijn frustraties en diepe gevoelens te delen. Ook weet ik dat dat weer ontzettend moeilijk is. Zelfs bij ons in Nederland.
De jongeren hier kunnen in bijna alle gevallen niet dit doen. Ze staan in feite alleen. De oorzaak hiervan is onder andere een stukje cultuur. Mannen moeten stoer zijn en vrouwen dienen mooi te zijn en maar met elkaar alles op te lossen. Communicatie in huwelijken of relaties heb ik nog niet mogen zien. En alles maar dan ook echt alles blijft oppervlakkig of gewoon ronduit nergens over. Maar diep van binnen voel ik een wereld van emotie en gevoelens die ze zo graag zouden willen delen maar dat zo moeilijk kunnen. Een vader is iemand die je geld geeft. Een moeder die je de opdracht geeft om iets te doen. Een broer moet je stoer tegen doen. Een zus moet je negeren. Dit is natuurlijk niet altijd zo maar wat ik tot nu toe gezien heb is zo.

Maar wat betekent dit voor mij en voor jou/ u??? In Nederland hebben wij de kans en de mogelijkheid om onze emoties te delen. We hebben bijna allemaal een familie, vrienden een kerk of iets of iemand om je gevoelens mee te delen. Echt waar soms denk je in Nederland dat je er alleen voor staat. Maar nu ik hier in Kroatie ben bedenk ik me hoe goed we het eigenlijk hebben. Ik weet dat het een cliche is maar het is gewoon zo. Mijn bemoediging die ik jullie dan ook wil geven is dat als je ergens mee zit ga naar je broer, zus, vader, moeder, vriendin, vriend, partner, voorganger en zo kan ik er nog wel een heleboel opnoemen. Maar bovenal ga ermee naar God.
In Nederland kun je en mag je je emoties delen, je frustraties uiten. Blijf elkaar bemoedigen, Blijf elkaar helpen, Kijk naar de ander! Bedenk niet waarom ik? Nee bedenk hoe kan ik nu omgaan met mijn probleem en wie zou mij erbij kunnen helpen.

Rust NOOIT als het gaat om het kijken naar een ander! Er kan altijd een opening voor je zijn om iemand te helpen of te ondersteunen. Bedenk NOOIT ik kan zelf wel omgaan met dit probleem en kan het zelf wel oplossen. Er is altijd iemand die je kan helpen!!!!!!!!!!!!!

Als je er moeite mee hebt denk dan terug aan de jongeren hier die zelf alles moeten oplossen.
En bedenk dan dat dit een grote last is voor hun. En jouw zorgen zullen uiteindelijk niet weggaan of verdwijnen als je er niet mee afrekent maar dat kan je niet alleen.