LET OP HET VOLGENDE BERICHT IS NIET GESCHIKT VOOR DIERENLIEFHEBBERS, VEGATARIERS OF MENSEN MET EEN ZWAK VOOR VARKENS! (dat meen ik serieus!)
Een van mijn favoriete programma’s op t.v toen ik nog in Nederland was, is TRIBE. De presentator van dit programma is Bruce Parry. Hij reist de hele wereld over op zoek naar de meest afgelegen culturen en volkeren. Dit programma is echt een aanrader! Maar goed hij zegt in het begin van het programma het volgende:
“To really understand a different culture, you have to be, even for a short while, Part of the tribe” In navolging van wat deze man zegt en waar ik ook zeker in geloof ben ik de afgelopen paar dagen druk bezig geweest met de winter slacht.
Het begon met de buurman. De buurman heet Joke. Deze buurman slacht voor de gehele regio al zo’n beetje 26 jaar alle dieren die geslacht moeten worden. Ik met mijn interesse voor koken vond dit wel interessant en na navraag van mijn kant hoorde ik dat er een biggetje zou worden geslacht op Vrijdag. Ik vroeg of ik erbij mocht zijn om te kijken hoe dat in zijn werk ging. Niet alleen uit nieuwsgierigheid maar ook omdat ik al 5 jaar in allerlei dode dieren heb gesneden maar die werden altijd netjes dood aangeleverd. En ik wou weten of ik het aankon om het mee te maken.
Zo gezegd zo gedaan en ik werd op vrijdag netjes opgehaald door het buurmeisje met de mededeling dat ik geacht werd te komen kijken. Eenmaal aangekomen werden er de gebruikelijke handen geschud en werd het tijd om te slachten. Er werden bij naderinzien niet 1 maar 3 biggetjes geslacht en met een finesse en proffesionaliteit waarbij iedereen zijn plaats kende behalve ik werd een biggetje opgepakt. Bij nader inzien zal ik maar niet vertellen wat er precies gebeurde erna maar ik zal jullie wel vertellen dat het ontzettend interessant was.
Ik mocht op een gegeven moment zelfs helpen met het schoonmaken en vormde er een leuke band met de buurman.
Die avond zou 1 van de biggetjes in zijn geheel geroosterd worden en werd ik geacht om te komen eten. Erg leuk en die uitnodiging nam ik dan ook graag aan. Nou mocht het zo zijn dat Meindert op deze dag een varken al had besteld en die kwam s’middags aan. Dit was dus geen biggetje maar een varken van ruim 150 kilo. Gelukkig was deze al dood en gevild en netjes in twee stukken aangeleverd. Nou was het aan Meindert en Ik om van deze hompen netjes worst en vlees en karbonades en alles wat je aan een varken kan eten te snijden. Na enig gestuntel van onze kant kwam de buurman Joke nog even helpen en sneed en hakte (lees: Een grote bijl!) het varken in 15 minuten voor ons in stukken. Vertelde precies wat we verder moesten doen en verliet ons weer met verbazing en ontzag.
Toen begon het worsten maken. Een lang en smerig werkje maar nu ik ze geproefd heb weet ik wel anders. Ik doe al dat harde werken met liefde nog een keer. Vandaag (zondag) zijn we in de schuur begonnen met het roken van de worsten. En morgen beginnen we met de hammen en andere stukken vlees.
Omdat wij een beetje langzaam waren schoot het eten bij de buurman er echt bij in en moest ik het geroosterde biggetje laten liggen. Ik was nog wel even wezen kijken toen die aan het spit hing maar moest snel weer terug om verder te werken aan ons varken.
Zaterdag overdag hadden we gewoon ons jeugdprogramma waar ik later meer over zal vertellen maar s’avonds werd ik om 10 uur gehaald door het buurmeisje om toch nog te komen eten van het biggetje. En zo ging ik samen met Samira daarheen en heb ik twee uur lang gelachen, gedronken, heerlijk gegeten en ontzettende leuke gesprekken gevoerd met de buurman en gevolg. Nu moet ik volgende week zaterdag helpen als we 3 varkens van ongeveer 200 kilo gaan slachten en met liefde en dankbaarheid heb ik JA gezegd. Ik heb al een taak toegewezen gekregen en wordt geacht allerlei dingen te gaan doen. Het is zo ontzettend leuk om deel te nemen aan de cultuur en een band te creeren door deze echte dorpsaangelegenheid. En er is een ontzettend leuke vriendschap ontstaan tussen mij en de buurman. En ik voelde me na gister echt deel van de mensen hier en kreeg een plaats tussen deze fantastische mensen.
Maar goed ik heb nog een stukje film op You Tube gezet waarbij ik bij ons varken sta als die net binnen is. Niet zo heel leguber hoor maar wel anders dan wij gewend zijn. http://nl.youtube.com/watch?v=h0qLOdQbPZk. Mocht hij het niet doen kun je zoeken op Varken Slachten.
Groeten Ruben.
maandag 26 november 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Bah!!!! Ruben! Dat filmpje is echt wel ranzig. Ik kon de verhalen prima hebben maaar dit..
En verder: keep on writing, I'll keep on posting :-)
Hey ouwe,
Hebben op aanraden van je schoonzus even je verhaal gelezen en je filmpje bekeken!
ERg mooi! Je lijkt 't wel goed te kunnen vinden met de varekens...
eeeeh.. buren!
Liefs van ons,
Miss ya,
Martijn,
Jesse,
Cora,
Pes en
Mir
Hahah jij liever dan ik.. maarja wij kopen ze in de winkel kant en klaar en jij ziet de hele voorbereiding vooraf ;)
Zoals Esther al zei: Keep on writing!
Liefs,
Elies
Hey broeder,
goedzo keerl,
jij kan dat varkentje wel wassen:
groeten mij
Heee Ruben!!
Alles goed daar in Kroatie?? Aan je verhalen te zien wel ;-)
En wat betreft de ratten uit je vorige stukje: ik verwacht wel dat ze weg zijn als wij komen in jan. hoor!! :P
Nou veel plezier verder met het slachten van varkentjes en tot januari!!!!!
Liefs Martine
Mmm, ik werd wel een beetje misselijk van je verhaal om eerlijk te zijn. Maar erg leuk wat van je te horen en ik ben blij dat je je plekje hebt gevonden :)! Super tof van het contact met de buurman en ik ben benieuwd naar je verhalen over dat jeugdprogramma. Doe de groetjes aan de kids die je ziet. Liefs!
Ruben jongen!
Ik las in je nieuwsbrief dat je elke week post op je weblog. Volgens mij wordt het dan ongeveer weer tijd, vinden we leuk!
Het beste!
Een reactie posten